ගයියාගේ දිනපොත

එදා දවසෙම රෑ නින්ද මගේ අහලකවත් තිබුනේ නෑ... නින්ද ගියේ නැති නිසා හෙමින් හෙමින් මගේ හීන මලිගාව හදන්න පටන් ගත්තා... පහුවදා උදේ බස් එකේදී එයාව මුණ ගැන හැටි ගැන , කතා කරන හැටි, එයාගෙන් කැමැත්ත අහන හැටි, එයා  ලජ්ජාවෙන් මට කැමති කියන හැටි එකින් එක  මැවිලා පෙන්න ගත්තා...

අම්මටත් බොරුවක් ඇදබාලා මම  6.30 බස් එකට සෙට් උනා.. යාළුවත් ටික වෙලාවකින් බස් හෝල්ට් එකට ආවා.. හැබැයි මට  තිබ්බ එකම ප්‍රශ්නේ උනේ මම නගින්නේ බස් එක මුලින්ම පටන් ගන්න හෝල්ට් එකෙන්.. එත් කෙල්ල නගිනවානම් නගින්නේ තුන් වෙනි හෝල්ට් එකෙන්.. පොඩ්ඩක් හරි එහෙ මෙහෙ උනොත් මහන්සි වෙන ඔක්කොම අපරාදේ බව මම දැනගෙන හිටියා.. ඒත් හිත කිව්වෙම එයා අනිවාර්යෙන් බස් එකට නගීවි කියලයි...

"මචං අපි හිටගෙන යන්න සෙට් වෙමු.. මොකද මේ බස් එකේ සෙනග වැඩියි.. කෙල්ලට කොහොමත් ඉඳ ගන්න හම්බෙන්නේ නෑ.. බැරි වෙලාවත් කෙල්ලට නගින්න බැරි උනොත් අපි එතනින් බහිමු..." යාළුවා මගේ හිත කියෙව්වා වගේ හරියටම මම හිතපු එකම කිව්වා..

"යකෝ..මමත් මේ කියන්න හැදුවේ කෙල්ල බස් එකට නැග්ගේ නැත්තම් අපි පොඩ්ඩක් එතනින් බැහැල බලමු නේද කියලා.."

" හා හා යමන් යමන්... දැන් ගිහින් නගිමු..." විනාඩි පහකින් විතර අපි ගිහින් බස් එකට නැග්ගා... බස් එක තුන් වෙනි හෝල්ට් එකට යනකම් මගේ හිත හරිම නොසන්සුන්... 

"අඩෝ කෙල්ල ඒවි නේද බන්..? " බැරිම තැන මම යාලුවගෙන් ඇහුවා..

" කියන්න බෑ  බන්... අද කෙල්ලට බඩේ අමාරුවක් හැදිලා තාම වැසිකිලියේද දන්නේ නෑ... " කින්ඩි හිනාවක් දාගෙන ඌ කිව්ව කතාවට මට ඔක්කොම අමතක වෙලා හිනා ගියා...

දෙවියෝ මොනවා හරි දෙනකොට ටොකු ඇන ඇන දෙනවා කියන්නේ නිකම් නෙමෙයි... බලාපොරොත්තු උන විදිහටම කෙල්ල බස් හෝල්ට් එකේ හිටියා...උදේ නැගිටලා ආව එක අපතේ ගියේ නෑ එහෙනම්.. එත් අපි හිටියේ බස් එක ඉස්සරහ දොර කිට්ටුවට වෙන්න... කෙල්ල නැග්ගේ පිටිපස්සේ දොරෙන්.. 

"අන්න අන්න උබේ බිබික්කම නැග්ගා පලයන් ලඟට..." යාළුවා පිටට තට්ටුවක් දාලා කියද්දී මම පස්සට යන මහා මෙහෙයුම පටන් ගත්තා... ඇඟිල්ලක් ගහන්න ඉඩ නැති බස් එකක මිනිස්සුන්ව පෙරලගෙන පස්සට යන්න දඟලන දර්ශනේ මොන තරම් චමත්කාර ජනකද කියල අත්දැකීම් ඇති උදවිය දන්නවා ඇති නොවැ.... සමහර උන් මගේ දිහා බැලුවේ ගිලින්න වගේ.. අහිංසක හිනාවක් දාගෙන කොල්ලත් ශේප් එකේ කෙල්ල ගාවටම කිට්ටු කරා... මම ලඟට යනකම්ම කෙල්ල මාව දැක්කේ නෑ... එත් එක පාරටම මාව දැක්ක ගමන් උදේ පාන්දර මහසෝනව දැකලා  බය වෙලා වගේ මගේ දිහා බලාගෙන හිටපු විදිහ මට අදටත් අමතක නෑ...

මොන තරම් හීනෙන් කතා කරත් , යාළුවො එක්ක කයිවාරු ගැහුවත් කෙල්ල ගාවට ගිය ගමන් කොල්ලව ගොළු වෙනවා... අනේ ඉතින් එදත් කොල්ලා වව්ලා වගේ ලඟට වෙලා එල්ලිලා ගියා ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් උනේ නෑ... 

"මොකෝ උනේ..? කතා කරාද උඹ...? කෙල්ල කැමති කිව්වද...? " බස් එකෙන් බැහැපු ගමන් යාළුවා ප්‍රශ්න පත්තරයක්ම අහනවා...

"උම්ම්හ්... අදත් බැරි උනා ඕයි .. එකී ලඟට ගිය ගමන් ඊයේ රෑ ඉඳලා කට පාඩන් කරන්  හිටපු ඔක්කොම අමතක උනා බන්... "

"නොදකින්... තුක් තෝ...@%@$@$@ " අරු උදේ පාන්දර මට දෙහි කපනවා...

"අනේ පල හුයන්නෝ යන්න.... මමනේ දන්නේ ලඟට ගියාම වෙන දේ... ඒකිව දැක්ක ගමන් කක්කල් කැස්ස හැදිලා ගලපටලයත් හැදිලා අන්තිමට විලිරුදාවත් හැදෙනවා ඕයි ... තෝ මේ මගුලක් කියෝනවා..."

"කරන දෙයක් ඉක්මනට කර ගනින්.. දන්නවනේ ඕකිට තියෙන ඉල්ලුම... උබ පස්මහ බැලුම් බලනකොට පෙරහැර ගිහින් තියෙයි මචන්..."

" හ්ම්ම් දවල්ටවත් බලමු.....උබ දවල්ට එනවා නේද මගේ කුක්කු බොලේ.."

" අනිවා අනිවා එහෙනම් දවල්ට සෙට් වෙමු... මමත් කැපෙනවා.."

**************************************************

ක්ලාස් එකට ගිහින් මම ඉගෙන ගන්නවට වඩා කරේ දවල්ට ඕන වෙන පුරුෂ දහිරය ගැන හිතපු එක... කලින් දවසේ වගේ සාර්ථක පැය 1.30 කට්ටකින් පස්සේ කොල්ල ගියා බස් හෝල්ට් එකට... ටිකකින් යාලුවත් ආවා.. 

"තොපිලා දෙන්නා  වල බහිනවා නේද ඩෝ..." මගේ පිටට වැදුන පාරත් එක්ක මාව උඩ විසිවෙලා ගියා...

" අම්මට උඩු ශෙලනයා.. උබ මොකෝ මේ වෙලාවේ  ? "

"අද පොඩ්ඩක් කලින් පැන්නා බන්.. " ඌ ඇඟට පතට නොදනී උත්තර දුන්නා..

"එක නෙමෙයි මචන්... උබත්  මාර දවසේ සෙට් උනේ... අපේ කොලුවා ඔන්න අද කෙල්ලගෙන් කැමැත්ත අහනවලු.... "

අපි කතා කරන අතරේ මම ලාවට දැක්කා කෙල්ල බොරැල්ල උමග ඇතුලෙන් මතුවෙන හැටි...

"බලා ගනින් එහෙනම් මගේ හැටි..." එහෙම කියපු මම කෙල්ල එන පැත්තට ගියා... ලඟට එනවා දැකපු කෙල්ල උදේටත් වඩා බය වෙලා එක තැනම නැවතුනා... 

 "මට ඔයත් එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුළුවන්ද...???"

 

 මට අහන්න හම්බුනේ එච්චරයි... කෙල්ල ආත බූත කඩාගෙන විදින්න ගත්තා  සුසන්තිකා  අක්කා වගේ... මට කර කියා ගන්න දෙයක් නැති නිසා එකී පස්සෙන්ම පන්නන්න ගත්තා... මෙකි කෙලින්ම බස් එකට නැග්ගා... මමත් පස්සෙන් ගිහින් බස් එකට නැග්ගා... හතිලව්වට ගහපු කලාබරේ... කෙල්ල කෙලින්ම නැවතුනේ තවත් කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් ගාව.. බැලින්නම් කෙල්ලගේ දහම්පාසලේ යාළුවො දෙන්නෙක්... 

"භවානි... මොකෝ මේ බය වෙලා වගේ..."

"උබට මොකෝ බන් උනේ..? කියහන්කෝ අපිටත් දැන ගන්න..."

යාළුවො දෙන්න කෙල්ලගෙන් ප්‍රශ්න අහනවා මටත් ඇහෙනවා.. එත් කෙල්ල කිසිම උත්තරයක් දෙන්නේ නැතුව බය වෙලා මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා... මල නෝන්ඩිය කියන්නේ බස් එකේ මිනිස්සුත් මගේ දිහා බලනවා.. අරුන් දෙන්නා ලොවෙත් නෑ.. මට වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා ඉස්සරහ බලා ගත්තා... මෙන්න අරුන් දෙන්නත් බස් එකට නැග්ගා... අම්මේ උන් දෙන්නව දැක්කම මට දෙයියන්ව දැක්කා වගේ....

"කොහෙද යකෝ තෝ දිව්වේ...?" ඒ  ශෙලනයා...

"මම විස්තර පස්සේ කියන්නම් බන්..."

"පස්සේ කියන්න දෙයක් නෑ අපි දැක්ක ඕයි.." අනිත් එකා එහෙම කිව්වම බස් එක පලාගෙන ගිහින් වලක් හාරාගෙන වලට පැනලා  මටම වහගෙන වැලලෙන්න හිතුනා...මුන් දෙන්න දැක්කනම් තව මිනිස්සු කි දෙනෙක් දකින්න ඇතිද..? ශික් මටමයි වෙන්නේ...

"අර අර අයියා මගෙන් යාලු වෙන්න ඇහුවා..." මෙන්න කෙල්ල යාළුවො දෙන්නට උත්තර බඳිනවා ඇහෙනවා...

යකෝ කතා කරන්න පුලුවන්ද කියලා අහලා  ඔහොමනම්, ඇත්තම යාලු වෙන්න ඇහුවනම් මෙකි මොනවා කියයිද...? මම එහෙම හිතාගෙන ඉස්සරහාම බලාගෙන අරුන් දෙන්නා එක්ක කතාවක් දාගෙන ගෙදර ගියා...

**************මතු සම්බන්ධයි  ***************

" මචන්ලා සුබ මෙව්වා එකක් වේවා කිව්වා එහෙනම්.. "

" ඒයි, උබ මොනවද යකෝ මේ බස් එකේ කරන්නේ..? " සුමනා හැමදාම වගේ අදත් පටන් ගත්තා...

"ඇයි  ඇයි  අපිට මේ බස් එකේ එන්න තහනම්ද..? මම මේ අපේ ප්‍රේම කුරුල්ලට සුබ පණිවිඩයක් ගෙනාවා බන්... අන්න උබේ බිබික්කම දැන් ස්කුල් වෑන් එකේ නෙමෙයි යන්නේ... මම දැක්කා එකී අද 6.30 බස් එකේ යනවා.. මම මේ ඒක කියන්න ඕනේ  නිසා උබලට සෙට් උනේ..." 

" නෑ..........!!!!! අඩේ උබව අල්ලන් ඉම්බත් හිතට මදි බන් මේ කරන උදව් වලට...."  මම එහෙම කිව්වේ ඌට පිටට තට්ටුවක් දාන ගමන්...

" මේ මචෝ, එක නෙමෙයි ඇයි  උබ ට්‍රයි කරපු කල්ලව මුට සෙට් කරලා  දෙන්න ඔච්චර කට්ට කන්නේ..? උබ වගේ එකෙක්ව අදහන්න වටිනවා නේ බන්... " ශෙලනයත් පුදුම වෙලා...

" අපි එහෙමයි සනා, කාට උනත් හරියනවනම් අත හිත දෙන්න කොල්ලා පස්ස ගහන්නේ නෑ.. "

"එක නෙමෙයි බන්... උබනම් ඇවිත් ඔත්තුව දීල ගියා... දැන් අපි එපැයි මූ එක්ක 6.30 බස් එකේ යන්න එන්න කට්ට කන්න ඕනේ..." තුෂානයා කිව්වේ මූණත් ඇද කරගෙනමයි...

" යකෝ...!!!! මමත් මේ කල්පනා කරේ .එකමයි බන්.. 9.00ට වැඩට යන්න මොන  ලබ්බකටද 6 ටත් කලින් නැගිටින්නේ  කියලා ගෙදර මිනිස්සුත් බලයි බන්... අනික අම්මටත් තවත්  උදෙන් නැගිටින්න වෙනවා අපිට කෑම  එක හදලා  දෙන්න... " ඒ ශෙලනයා.

යාලුවන්ට උනත් එහෙම කරන එක හරි නැති බව මටත් තේරුනා..උන්ගේ පැත්තෙන් උන් කියන එකත් හරි... යාලු ෆිට් එක මොකක් උනත් ඕනවට වඩා යාලුවන්ටත් කරදර කරන්න හොඳ නෑ..අනික මේක මගේ වැඩක් නේ... මෙච්චර දවස් උන් පුළුවන් උපරිමෙන් මට උදව්ත් කරා...

"හ්ම්ම්..අනේ මචන් උබලා එන්න ඕනේ නෑ... මේ කරපු උදව් මදැයි බන් මට..." වෙන කියන්න දෙයක් නැති නිසා මම එහෙම කිව්වා...

" හා හා සනා... උබ බය වෙන්න එපා... මම යන්නෙත් ඒ බස් එකේම තමයි බන්.. මම එන්නම් උබ එක්ක යන්න... ඒත් උබ මොනවද ගෙදරට කියලා එන්නේ..? " 

අලුත් බුවා එහෙම කියනකොට  මු මොන වගේ යාලුවෙක්ද කියලා මටත් හිතා ගන්නම බැරි උනා...

" මොනවා හරි කියලා එන්නත් එපැයි බන්... එහෙනම් හෙට ඉඳල 6.30 යන්න සෙට් වෙමුද..? "

" අනිවා ඩෙෆා උබ වෙලාවට වරෙන්.. මම නම් කොහොමත්  ඒ බස් එකේ තමයි යන්නේ... "

"එහෙනම් පුතේ මුව හෙට ඉඳලා  පරිස්සමෙන්  එක්කන් පලයන්.... කුඩ , සපත්තු පාරවල් එහෙම මුට අපලයි.. " තුෂානයා සුපුරුදු කින්ඩියක් දාලා මගේ පිටට එකක් ගැහුවා...

"උබට පුලුවන්ද අද 1.30ට බස් හෝල්ට් එකට එන්න... මොකද එකී උදේ බස් එකේනම් ගියේ දවල්ටත් බස් එකේම එපැයි බන් යන්න... එහෙම නැත්තම් කව්ද දන්නේ අද ඒකිට වෑන් එක මිස් වෙලා බස් එකේ සෙට් උනාද කියලා... දවල්ටත් බස් එකේනම් යන්නේ අනිවා ඩෙෆා එකී බස් එකේම තමයි යන්නේ.. බස් එකේ යන්නේ නැත්තම් හෙට උදේ සෙට් වෙන එකෙන් වැඩක් නෑ "

බලාගෙන ගියාම උගේ ටිකිරි මොළෙත් නරකම නෑ...

" ඔව් මචන් ..එකනම් ඇත්ත. උබ අද දවල්ට ගිහින් පොඩ්ඩක් බලලම හෙට සෙට් වෙයන්... " අරුන් දෙන්නත් අලුත් බුවාගේ කතාව ස්ථිර කරා...

" හරි එහෙනම්.. මම සෙට් වෙන්නම්.. 12 ඉඳලා  1.30 වෙනකම් කොහේ හරි රවුමක්  දාන්න තමයි වෙන්නේ... මොනවා කරන්නද... ප්‍රේමති ජායති සෝකෝ නේ බන්..." 

හිනා හඬ මැද්දෙම කට්ටිය සතුටෙන් සාම දානෙන් විසිර ගියා...

*****************************************************

අදනම් ක්ලාස් එකේ වෙලාව යන්නෙත් හෙනම හෙමින්... දවල් වෙනකම් මම ඔරලෝසුවේ කටු ගැන ගැන හිටිය මිසක් වෙන්නම් කිසිම වැඩක් කරේ නෑ... කොහොමින් හරි ක්ලාස් එකනම් ඉවරයි....එත් ඉතින්  තව පැය එකහමාරක් කට්ට කන්න එපැයි.... යන්නේ කොහෙද කියලා කල්පනා කරනකොට තමයි මතක් උනේ සැපට දුකට පිහිට වෙන බොරැල්ලේ එකේ උඩ  තට්ටුවේ තියෙන බංකුව...  වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා බංකුව උඩට වෙලා  1.30 වෙනකම්ම එතන ළඟ ගහකට  වහන කාක්කෝ ගණන් කර කර හිටියා...

හරියටම 1.30ට කොල්ලා බස් හෝල්ට් එකේ... එත් ඉතින් ඉස්කෝලේ ළමයි එන්න තව විනාඩි 10ක් 15ක් වත් යනවා.... මගේ අලුත් යාළුවා යන්නෙත් ඩී .එස්  නිසා ඕකා ඉක්මනට  එනවා කියල මම දන්නවා... එත් කෙල්ලගේ ඉස්කෝලේ ඊටත් වඩා ළඟ... එත් කෙල්ලෝ ගැස්සී ගැස්සී පැද්දී පැද්දී එනකොට ටිකක් වෙලා යයි..... හිත මගෙත් එක්කම කතා කරනවා... ටික වෙලාවකින් යාළුවා එනවා අත වන වන... හම්මෝ... ඌව දැක්කම මට හරියට නිකම් දෙයියන්ව දැක්ක වගේ....

"මොකෝ බන් පරක්කු... මම මේ උබ එනකම් බල බල හිටියේ..."

" යකෝ මම පරක්කුයිද...? ඉස්කෝලේ ඇරුන ගමන් දුවලා බන් ආවේ.. යමන් යමන් අපේ බස් නවත්තන තැනට..." ඌ තාම හති අරිනවා...

වෙලාව හරියටම එක පසුවී  විනාඩි 42යි... (වෙලාව ඔබ වෙන ගෙන ආවේ දන්තාබුජ අනුග්‍රහගෙන්) අපි දෙන්නම දෑස් දල්වාගෙන සිටි ඒ සුබ මොහොත එළඹුනා... ලතාවකට කෙල්ල ඈත  එනවා අපි දෙන්නම දැක්කා...මගේ හදවතේ ගැස්මත්  වැඩි උනා හරියට මොරටුවේ ලී මෝලක් වගේ... 

"දාපන් පහක්.." යාළුවා අත මගේ පැත්තට දික් කරා...

" ඇයි බන් පහක්...? දාහන් දහයක්ම..." මම උගේ අත්  දෙකට පටාස් ගහලා එකක් ගැහුවා... කෙල්ලත් දැක්කා අපි දෙන්නගේ මෝඩ ආතල් එක... ඒකිට හිනා...

" අන්න පුතේ කෙල්ල හිනා වෙනවා... ඒ කියන්නේ වැඩේ බාගයක් ගොඩ කියන එක තමයි...අදවත් ගිහින් කතා කරපන් එහෙනම්...එකී නැගල ටික වෙලාවකින් අපිත් නගිමු.. උබ ගිහින් එකී ඉඳ ගන්න තැනම ඉඳ ගනින්..." අරු මාව තව ෆෝම් කරනවා...

"අම්මෝ බන්... එකී ඉන්න තැනින් ඉඳ ගන්නත් ඕනෙද...? " මම එහෙම කිව්වේ ඔන්න බයටනම් නෙමෙයි... අපිත් ලජ්ජා බයට හදුනා කොල්ලෝ නේ...

" ඇයි බූතයෝ එකී තොට බැනලා එලවන්නද...? මොකෝ බස් එක ඒකිගේ තාත්තගේද..? උබ කෙල්ලගේ මූඩ් එක මොන වගේද කියලා මුලින්ම බලපන්...කව්ද දන්නේ අද ඒකිට පිරියඩ්ස් හැදිලා බඩේ අමාරුවෙන් ඉන්නවද කියලා..... බලලා  ගේමට සෙට් වෙයන්..."  අරුගෙන් මට උපදෙස් කෝටියයි....

ඒකී ගිහින් බස් එකට නැග්ගා... කරුමෙක මහත කියන්නේ මේකි  ගිහින් ඉඳ ගත්තේ තනි සීට් එකක... හයියෝ අරුගේ උපදෙස්... 

"කෙලියා නේද කොල්ලෝ තාප්පෙටම... හරි සනා උබ ඇඹරෙන්න එපා.. බස් එකට ටිකක් සෙනග පිරෙනකම් ඉඳල අපිත් ගිහින් එකී ගාවින්ම හිට ගමු..." අරුගේ ප්ලෑන් බී එකත් මට කිව්වා...

"මේ, මම ලඟින්ම හිට ගන්නම්... නැත්තම් එකී කොර වෙයි අපි දෙන්නම ඒකිට ට්‍රයි කියලා..." මම ඌට කින්ඩියක් දැම්මා...

"හරි හරි ගෝතයෝ.. තෝ ගිහින්  එකී ලඟින් හිට ගන්න බැරිනම් ඔඩොක්කුවෙන් වාඩිවෙයන්..මට ඒකිව ඕනෙනම් මම උබට හෙල්ප් කරන්නේ නැහැ නේ...."

අපි දෙන්නත් හෙමින් හෙමින් ගිහින් කෙල්ල ගාවින්ම හිට ගත්තා... අපි ගියා විතරයි කෙල්ලත් බය වෙලා වගේ ඇඹරෙනවා... 

"මචන් මට මේකිගේ ෆොටෝ එකක් ගන්න ඕනේ බන්.." මම අරුගේ කනට කරලා කිව්වා...

" කරන මගුලක් පරිස්සමෙන් කරපන්.. මතකනේ උබේ යාලුවොත් කිව්වා... කුඩ පාරවල්, සපත්තු පාරවල් වලින් උබට අගුනයි කියලා..."

එතකොට මගේ ගාව තිබ්බේ නොකියා 7610 එකක්... ඕක ඒ දවස් වල සිරාම සිරා ෆෝන් එකක්...

කොල්ලා දන්න සෙල්ලම් දාලා කෙල්ලට හොරෙන් එක ෆොටෝ එකට ෆොටෝ දෙකක්ම ගත්තා... මම එයින් එකක් පෙන්නන්නම්... මේක දැම්ම කියලා මොනවත් වෙන්නේ නෑ  කියලා මම දන්න නිසයි දාන්නේ...මේ ෆොටෝ එකට අදට අවුරුදු 8කටත් වැඩියි... එත් තාම මගේ ගාව තියෙනවා...

කොහොම හරි එදත් කතා කරන්න බැරි උනා... අපි දෙන්නා වව්ලෝ දෙන්නෙක් වගේ කෙල්ල ගාව එල්ලිලා ඉඳලා ගෙදර ගියා...

**************මතු සම්බන්ධයි  ***************

කට්ටියම එකතු උන ගමන් තුෂානයා බස් කෙල්ල ගැන කියලා මාව බයිට් කරන්න ගත්තා.... උන්ගේ අපත කතා අහගෙනම අපි පන්සලට ගියා... හැමදාම වගේ දහම්පාසලේ ළමයි පහන් පත්තු කරනවා... අපි ඉතින් කරන්නේ ඔතනට වෙලා කෙල්ලෝ පහන් පත්තු කරනවා බලන් ඉන්න එක... එදත් සුපුරුදු පරිදි අපි කෙල්ලෝ බල බල හිටියා... ටික වෙලාවකින් ඈත ඉඳගෙන බුවෙක් අත වනනවා.. බැලින්නම් සුරේශ්ලාගේ දහම්පාසලේම යාලුවෙක්... අපි සෙට් එකත් ඉතින් ඒ පැත්තටම ගැච්චුවා....

"උබලා මොකෝ මේ පන්සල පැත්තේ ?"  අලුත් යාළුවා එහෙම ඇහුවා... ඌටත් පුදුම ඇති අපි වගේ උන් පන්සල් එන එක ගැන...

"නෑ බන් මෙනන මූට කෙල්ලෙක් දිෂ්ටිය දාලා අපි මේ පහනක් පත්තු කරලා යන්න ආවා ඒ කෙල්ලව මූට හම්බෙන්න කියලා.." අපේ සෙට් එකේ කට හැකර තුෂානයා පැනපු ගමන් කිව්වා... එතනත් මම බයිට්ලු... පව් නේ මම.... ඔය අතරේම පූජාවත් පටන් ගත්තා...

" වරෙන් වරෙන් මුලින් මල් වට්ටියකට අත ගහලා උබේ බිබික්කම උබට හම්බෙන්න කියලවත් හිතමු..." තුෂානයා මාව බයිට් කරන එක අත අරින්නෙම නෑ ...

කට්ටියම ශේප් එකේ මල් අත ගහන පෝලිමටම සෙට් උනා...මුලින් මල් වට්ටි ගත්ත පොඩි පොඩි බට්ටෝ සෙට් එකත්, ඊට පස්සෙන් කෙල්ලෝ සෙට් එකත් එනවා... මල් වට්ටි අත ගහන ගමන් ආපහු මාව ගල් ගැහුනා... ඇඟ සීතල වෙලා ගියා... දෙවියනේ දකින්න ආසාවෙන් පෙරුම්පුරපු ඇස් දෙක ආපහු මගේ ළඟ...මට අදහ ගන්නවත් බැරි උනා.... 

"ම...ම..මචන්... අ..අ..අර...කෙ..කෙල්ල..." අමාරුවෙන් වචන එකතු කරගෙන මම යාලුවොන්ට කිව්වා..

"යකෝ...කොහොමද මගේ වැඩ..උඹට කිව්වනේ පහනක් පත්තු කරන්න යමන් කෙල්ලව හම්බවෙයි කියලා...බලපන් උඹ මල් වට්ටි දෙකකට අත ගහනකොට බඩු  උඹ ළඟ..." තුෂානයා ආපහු පටන් ගත්තා...

"අඩෝ ඒ දහම් පාසලේ  කෙල්ලෙකෙනේ බන්..." අලුත් යාළුවා එක පාරටම කිව්වා...

" අපි නොදන්න කෙල්ලෝ කොහොමද උඹ දන්නේ..." මිලිඳුට ප්‍රශ්නයක්...

"කොහෙද උබල අවාරෙටනේ දහම්පාසල් එන්නේ..  ( අපේ උන් දහම්පාසල් යන්නේ අවාරෙට පොල් වැටෙනවා වගේ තමයි..) ඔය කෙල්ල දැන් මාසයක් විතර ඇති දහම්පාසල් ඇවිත්...ලඟදි මේ ගමට ඇවිත් තියෙන්නේ... නම භවානි, අට වසරේ ඉන්නේ.යශෝදරා එකට යන්නේ,ඉන්නේ අහවල් තැන,තාත්තා පොලිසියේ, මේකිට තව අක්කා  කෙනෙක් ඉන්නවා..."මිලිඳුලාගේ අලුත් යාළුවා කෙල්ලගේ උප්පැන්න සහතිකේ ඉඳලම කියෝගෙන කියෝගෙන යන්න පටන් ගත්තා.... අපි බය වෙලා...

"එක මාසෙට උබ කොහොමද  **තෝ   විස්තර දන්නේ ? " මිලිඳු පුදුමෙන් වගේ ඇහුවා...

"යකෝ ඒකිට හැම එකාම පෙරනවා බන්...එත් කාටවත් සෙට් උනේ නෑ.. මමත් ට්‍රයි එකක් දුන්න බන්... මටත් නෝ ප්ලේස්.. "

"ඇයි ඒකිට වෙන කොල්ලෙක් ඉන්නවද...?" මට දැන ගන්නම ඕන වෙලා තිබ්බ ප්‍රශ්නය මම උගෙන් ඇහුවා...

" නෑ  මචන් කොල්ලෙක් නෑ.. එත් දන්නේ නැද්ද හැම එකාම ට්‍රයි කරනකොට කෙල්ල අහවල් එක නළලට ගන්නවා නේ..."

හම්මේ ඇති යන්තම්.. මම සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවා.. 

" මොකෝ උබත් ට්‍රයිද මචන්...? "

"ඔව් ඔව් බන් මු ට්‍රයි කියන්නේ අපිටයි බන් කනක් ඇහිලා ඉන්න නැත්තේ..." ශෙලනයා ආපහු මට මඩ ගහනවා...

"මචන් උබ  ඔකිත් එක්ක යාලු වෙලා පෙන්නපන්.. මමත් ඕනම හෙල්ප් එකක් දෙන්නම්... මම හිතන්නේ නෑ  උඹටත් පුළුවන් වෙයි කියලා... ගමෙන් බාගයක් විතර ඔකිගේ පස්සෙන් යනවා යකෝ...උබට පුලුවන්නම් යාලු වෙලා පෙන්නපන්... මොකද කියන්නේ..? " 

"ට්‍රයි එකක් දුන්නට පාඩුවක් වෙන්නේ නැහැ නේ බන්... යමන් යමන් ට්‍රයි එකක් දාන්න.. " මමත් ලේසියෙන් පැරදෙන්න කැමති උනේ නෑ...  ඊට පස්සේ බෙට්ට වටේට කැරකෙන නිල මැස්සෙක් වගේ මමත් කෙල්ල යන යන පස්සෙන්ම යන්න ගත්තා... කෙල්ලටත් මීටර් අපි පස්සෙන් එනකොට... 

ඔහොම කැරකි කැරකි ඉන්නකොට ටිකකින් තවත් කෙල්ලෙක් ඇවිත් භාවනිව  එක්කන් ගියා..

"අඩෝ.. තෝ දැන් යන්න එපා.. ඒ තමයි කෙල්ල කුලියට ඉන්න ගෙදර ඉන්න අන්කල්ගේ දුව... උබ දැන් පස්සෙන් ගියොත් වැඩේ නොන්ඩි වෙයි... අදට ගේම අත ඇරලා දාපන්..." මිලිඳුලාගේ  යාළුවත් බලන් ගියාම නරක නෑ... නැත්තම් ඌට සෙට් උනේ නැති කෙල්ලව මට සෙට් කර ගන්න උදව් කරයිද...? කෙල්ල යාලුවත් එක්ක වාහනේ තියෙන තැනට යනවා මම ඈත ඉඳලා බලාගෙන ඉන්න ගමන්  දිල්වාලේ දුල්හානිය ලේ ජායින්ගේ ෆිල්ම් එකේ වගේ,

එයාටත් මගේ ගැන මොනවම හරි හැඟීමක් තියෙනවනම් එක පාරක් පිටිපස්ස හැරිලා මගේ දිහා බලයි... බලපන්... බලපන්... මගේ හිත කෑ  ගහනවා...  

ම්ම්හ්... මොන... ආසාවට වැරදිලාවත් බැලුවේ නෑ... මම දැන ගත්තා ඒවා වෙන්නේ ෆිල්ම් වල විතරමයි කියලා.... දැක්ක එකත් ලොකු දෙයක්නේ.. නොදන්නා විස්තරත් දැන ගත්තානේ..... මම  හිත හදාගන්න එහෙම හිතුවා.. 

" මචන් උඹලා හෙට වරෙන් දහම්පාසල්... උබේ යාලුවටත් කියපන් ඉන්ටවල් එකේදී හරි දහම්පාසල ඇරුනම හරි එන්න කියලා... කෙල්ල දහම්පාසල් ඇරිලා යන්න තනියම... උබට බල ගන්න පුළුවන් සේම පරණ සෙට් එකවත්..." අලුත් යාළුවා තවත් වැදගත් ඔත්තුවක් දුන්නා...

" මිලින්දා,සුරේෂ් මොකෝ උබල දෙන්න කියන්නේ හෙට ෆිට් එකේ එමුද එහෙනම් දහම් පාසල්...??" චමිලය අරුන් දෙන්නවත් ඇදගෙන දහම්පාසල් එන්න ට්‍රයි එක....

" යමන් යමන් ඉතින්... නැත්තම් මුගෙන් කනක් ඇහිලා ඉන්න වෙන එකක් නෑ  අපිට...." අරුන් දෙන්නත් මම නිසාම දහම්පාසල් යන්න කැමති උනා...

"අඩෝ කැ*යා  දීපන් අපිට පාටියක්... " යාලුවෝ දැන්මම මගේ  දත් ගලවන්න සෙට් වෙලා...

" අනේ බන් තාම සෙට් උනෙත් නැතුව මොන පාටිද ? "

" එහෙම හරියන්නේ නෑ...දැනට ඇඩ්වාන්ස් පාටියක් දීපන් පොඩියට වෙන්න... වැඩේ සෙට් උනාම ලොකු පාටියක් දීපන්.."

"හ්ම්ම් යමන් යමන් එහෙනම් මොනවා හරි කමු...... එක නෙමෙයි හෙට වරෙන් ඔන්න දහම්පාසල ඉවර වෙන වෙලාවට මාත් එක්ක යන්න....." මුන්ගෙන්  බේරෙන්න බැරි තැන පන්සල ගාව කඩේට ගිහින් ගල්බනිසක් කාලා ගෙදර ගියා....

***********************************************

අපි සෙට් එකම හරියට 11.30 වෙනකොට සුපුරුදු පොත එකේම සෙට් උනේ දහම්පාසල ගාවට යන්න.. හරියටම 12ට දහම්පාසල ගාවට ගියා... නැත්තම් කෙල්ලව මිස් උනොත් තව සතියක් බලන් ඉන්න වෙන නිසා... අපි සෙට් එකම රැකගෙන ඉන්නවා කෙල්ල එනකම්...

ආසාවට මමත් බොගග් පටන් ගත්තා… දැන් ඉතින් ලියන්න තමයි තියෙන්නේ….ම්ම්ම්…. මතක් කොරනකොට කොරනකොට මතක් උනා හැමෝටම වගේ අත්දැකීම් තියෙන ආදරේ ගැන… ඒ සුන්දර මතකය එහෙනම් මුලින්ම මේ බොගේ අකුරු කරන්නම්… බොගවල් ලියන අනිත් හැමෝම වගේ පිළිවෙලටම ලියන්න තරම් අත්දැකීම් මදි තවම….. අඩුපාඩුවක් තියෙනවනම් කමෙන්ට් එකක් එහෙම දාලා පොඩි තල්ලුවක් දෙයි කියලා හැමෝගෙන්ම බලාපොරොත්තු වෙනවා…

මටම ජයවේවා…!!!

*************************************************************

” උසස්පෙළ කරලා ප්‍රතිපල එනකම් ගෙදරට  වෙලා නිකම් ඉන්නවට වඩා තව මොනවා හරි  ඉගෙන ගන්න එක කරකද ? “ අම්මා  හැම වෙලේම  කිව්ව දෙයක් තමයි ඔය….
නිතරම ඔය ගැන මට මතක් කරන නිසා මමත් ඒ ගැන ටිකක් වඩිපුර හිතන්න පටන් ගත්තා. පස්සේ තීරණය කොලා ඇක්වයිනාස් එකේ ඉංගිරිසි ඉගෙන ගන්න යන්න…

නැත්තම් මගෙ දින චර්යාව වෙලා  තිබුනෙ පස්ස පැත්තට එලිය වැටෙනකම් නිදාගෙන ඉඳලා ගෙදර තියෙන දෙයක් ගිලලා යාලුවොත් එක්ක රස්තියාදුවේ යන එක.. ඒකට හරියන්න නියම යාලුවො සෙට් එකකුත් මට හිටියා…

ඇක්වයිනාස් එකෙ පන්ති තියෙන්නෙ තමන්ගෙ දනුමෙ මට්ටමටම…  දැනීම වැඩි  අයට අවසන් වසරත්, සාමාන්‍ය  දැනුමක් තියෙන අයට මද්‍යම වසරත්, දැනුම මට්ටම අඩු අයට මුල්ම වසරත් ලෙස තමයි පන්ති වෙන කරලා තිබ්බේ… හැම වසරකම මාස 3 ගානේ තියෙනවා…ඒක නිසා මුලින්ම විභගයක් එහෙම තියෙලා එකෙන් ලකුණු ගන්න අනුව තමයි තමන් ඉගෙන ගන්න පන්තිය මොකක්ද කියල එක තිරනය කරේ..
මමත් ඉතින් අදාල  විභාගය එහෙම කරා කියමුකො… දෙයියනේ  කියලා මාව තේරුනෙත්  පලමු වසරට..ඒ කියන්නෙ මාස 9 ක්ම පන්ති යන්න වෙනවා කියන  එක..